سبد خرید 0
رزین های اپوکسی چیست ؟
اصطلاح “رزین اپوکسی” هم برای پیش پلیمرها و هم برای رزینهای پخت شده بکار میرود. پیش پلیمرها حاوی گروههای اپوکسی واکنش پذیر هستند؛ در حالیکه در رزینهای پخت شده همه گروه‌هایِ اپوکسی واکنش‌دهنده ممکن است واکنش نشان داده باشند، با این حال اگرچه این رزینها دیگر گروههای اپوکسی ندارند ولی اصلاح رزینهای اپوکسی هنوز برای آنها استفاده میشود. در ادامه این مقاله، منظور از اصطلاح “رزین اپوکسی”، پیش پلیمرهای دارای گروههای واکنش پذیر اپوکسی است. پیش پلیمرهای اپوکسی در دو حالت مایع و جامد یافت میشوند.
انواع رزینهای اپوکسی
طیف وسیعی از رزین های اپوکسی وجود دارد. گروه واکنش پذیر اپوکسی در مولکول ممکن است به گروههای هیدروکربن آلیفاتیک، سیکلوالیفاتیک یا آروماتیک اشباع یا غیراشباع متصل باشد یا حتی ممکن است متصل به گروههای غیرهیدروکربنی و قطبی نیز باشد. ممکن است حاوی غیر اشباع باشد. از انواع رزینهای اپوکسی میتوان به رزینهای اپوکسی بر پایه بیس فنل A، رزینهای اپوکسی بر پایه بیس فنل F، رزینهای اپوکسی هالوژنه، رزینهای اپوکسی-فنولیک و رزینهای اپوکسی-استر اشاره کرد. با وجود تنوع بالا در رزینهای اپوکسی موجود، رزینهای اپوکسی حاصل از واکنش بیس فنل A و اِپیکلروهیدرین بیشترین مصرف را در بازار جهانی به خود اختصاص دادهاند و در حدود 80 تا 90 درصد از سهم بازار را در اختیار دارند.
مزایا و معایب رزینهای اپوکسی
مزایای اصلی رزینهای اپوکسی عبارتند از: خواص مکانیکی بالا، مقاومت شیمیایی عالی، فرآینددهی آسان، ، پایداری ابعادی و جمع شدگی کم در طول پخت، دارا بودن خاصیت عایق الکتریکی، مقاومت به خوردگی بالا و چسبندگی خوب به انواع الیاف.
معایب اصلی رزینهای اپوکسی عبارتند از: ضد آب و ضد خش نبودن، مقاومت به اشعه UV پایینتر نسبت به پلی یورتان ها، قیمت نسبتاً بالا، زمان پخت طولانی و دشواریهای حمل و نقل آنها.
کاربرد رزینهای اپوکسی
از آنجایی که قیمت رزینهای اپوکسی نسبت به سایر رزینها بیشتر است، بیشتر در محصولاتی با ارزش افزوده بالا کاربرد دارند. این رزینها به دلیل مقاومت شیمیایی عالی، استحکام چسبندگی بالا و استحکام مکانیکی بالا، پایداری ابعادی و خاصیت عایق الکتریکی آن به طور گسترده در صنایع چسب و پوشش، صنعت هواپیمایی، صنعت ساختمان، مواد کامپوزیتی و مواد فوتوالکتریک استفاده میشود.
رزین اپوکسی بر پایه بیس فنل A
اولین رزین اپوکسی که تجاری شد و تا به امروز نیز پرکاربردترین نوع رزین اپوکسی به شمار میرود، رزین دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A است. این نوع رزین معمولاً از واکنش میان بیس فنول A و اِپی کلروهیدرین اضافی در حضور NaOH مطابق شکل زیر تولید می شوند. درجه پلیمریزاسیون (n) با نسبت واکنشدهندهها تنظیم میشود. به این ترتیب، در حال حاضر طیف وسیعی از رزینهای تجاری با n از 0 تا 25 در دسترس است.
دو نوع گروه عاملی در رزینهای اپوکسی بر پایه بیس فنول A وجود دارد :
1- گروه عاملی اپوکسید 2- گروه عاملی هیدروکسیل (OH)
⦁ گروه عاملی اپوکسید (حلقههای اکسیران) در ابتدا و انتهای هر مولکول رزین وجود دارد. این گروه عاملی قادر به واکنش با گروههای آمینی و آمیدی در دمای اتاق است که منجر به شبکهای شدن رزین اپوکسی میشود.
⦁ گروه عاملی هیدروکسیل (OH) در دماهای بالا قادر به واکنش با گروههای فنلی و آمیدی است و در دمای اتاق هم امکان واکنش این گروه عاملی با گروههای ایزوسیانات (NCO) وجود دارد.
درخواست خرید و مشاهده محصولات
برای دریافت اطلاعات بیشتر در رابطه با محصولات ما و مشاوره رایگان با شماره 91002662-031 تماس حاصل فرمایید.
:References
⦁ Chemistry and Technology of Epoxy Resins, Bryan Ellis, Department of Engineering Materials, University of Sheffield, Springer-science Business Media Dordrecht, 1993.
⦁ Fundamentals of Epoxy Formulation, B. Dewprashad, E. J. Eisenbraun, Journal of Chemical Education, 1994.
Reactive Polymers: Fundamentals and Applications (Third Edition), Johannes Karl Fink, Elsevier, 2018.
