ساختار شیمیایی انواع رزین های اپوکسی – بررسی دقیق و کامل

رزین­های اپوکسی آلیفاتیک و سیکلوآلیفاتیک از اپوکسیداسیون ترکیبات الفینی تولید شده­ اند. فرآیند اپوکسیداسیون شامل استفاده از یک ترکیب اولفینی یا پلی اولفینیک و یک پِراسید (به عنوان مثال، اسید پراستیک) یا سایر مواد اکسید کننده مانند هیدروژن پراکساید، اکسیژن یا حتی هوا است.

رزین های اپوکسی آلیفاتیک حاصل از واکنش با هیدروژن پراکساید یا اسید پِراستیک شامل پلی بوتادین اپوکسید شده، روغن سویا یا بذر کتان اپوکسید شده و پلی گلیکول­های اپوکسید شده می­شود. این نوع رزین­ها تقریباً همیشه در ترکیب با سایر رزین­های اپوکسی برای بهبود خواصی مانند سرعت پخت، انعطاف پذیری و HDT استفاده می­شوند. بنابراین، این رزین­ها اغلب به عنوان رقیق­کننده­های واکنش پذیر و انعطاف پذیر در نظر گرفته می­شوند.

رزین های اپوکسی سیکلوالیفاتیک با حلقه اشباع در ساختار شیمیایی خود مشخص می شوند. آنها سیالات تقریباً شفاف مثل آب و با ویسکوزیته بسیار کم هستند. آنها خواص الکتریکی عالی مانند ضریب اتلاف کم و مقاومت خوب در مسیر قوس الکتریکی، هوازدگی خوب و دمای اعوجاج حرارتی (HDT) بالایی را ارائه می‌کنند. آنها همچنین عاری از کلر قابل هیدرولیز هستند که گاهی اوقات در رزین های بیسف فنل A وجود دارد و بر برخی کاربردهای الکترونیکی تأثیر منفی می گذارد. به دلیل ویسکوزیته کم، اپوکسی های سیکلوالیفاتیک اغلب برای رقیق کردن سایر رزین­های اپوکسی استفاده می­شوند. استحکام کششی این رزین­ها نسبتاً پایین است. تراکم الکترونی پایین در این رزین­ها در مقایسه با رزین­های دارای ساختار آروماتیک، موجب پخت ناقص در دمای اتاق می­شود که جهت برطرف کردن آن، رزین را معمولاً در دماهای بالاتر و یا به همراه شتاب دهنده­های مناسب، استفاده می­کنند. یکی از کاربردهای اصلی رزین­های سیکلوآلیفاتیک، چسب‌ها و پوشش‌هایی است که با قرار گرفتن در معرض نور UV به صورت کاتیونی پخت می­شوند. بعلاوه این رزین­ها در صنایع الکترونیک، پوشش دادن میکروچیپ­ها و ال ای دی­ها (LED) بکار می­روند.