مراحل پخت رزینهای اپوکسی چیست؟ – بررسی دقیق و کامل

عمر مفید یا pot life به مدت زمانی گفته می­شود که مخلوط رزین اپوکسی و هاردنر همچنان مایع بوده، ویسکوزیته آن افزایش نیافته و قابلیت اعمال در محل کار را دارد. در این بازه زمانی، مخلوط رزین و هاردنر به شکل ظرف و قالب درمی‌آید. کلیه فرآیند اعمال می‌بایست در همین بازه زمانی انجام شود تا در انتهای کار، یک شبکه پلیمری مستحکم بدست آید. از آنجایی که در اندازه‌گیری عمر مفید مقدار و حجم معینی از مخلوط اپوکسی و هاردنر بکار می­رود، معمولاً عمر مفید از زمان قابل اعمال مخلوط بصورت لایه­ای با ضخامت 2 تا 4 میلی‌متر به مراتب کمتر است.

عوامل پخت رزینهای اپوکسی  (یا هاردنرهای) مختلف، میزان انرژی متفاوتی برای فعال شدن نیاز دارند. هاردنرها را از نظر عمر مفید در استفاده با رزین اپوکسی مشابه می­توان به شش دسته زیر تقسیم کرد. لازم بذکر است که عمر مفید خود تابعی از دما است.

• پلی آمین­های سریع سخت کننده با طول عمر مخلوط 15 تا 20 دقیقه،
• پلی آمین­های آرام عمل کننده با طول عمر مخلوط 30 تا 60 دقیقه،
• پلی آمین­های دارای عمر مفید “طولانی”، با طول عمر مفید حدود 2 ساعت.
• هاردنرهای آمینی با طول عمر مفید حدود 12 تا 24 ساعت در دمای محیط که معمولاً از انواع پلی آمینوآمیدها و پلی آمیدو ایمیدوزالین­ها می­باشند.
• پلی آمین­های دارای زنجیره­های مولکولی بلند و سیکلوآلیفاتیک­ها عموماً پخت رزینهای اپوکسی به صورت کامل در دمای محیط را نتیجه نمی­دهند و برای انجام واکنش کامل باید دمای مخلوط تا 140 درجه سانتی­گراد افزایش داد.
• هاردنرهای آمینی آروماتیک در دمای محیط غیر فعال بوده و الزاماً برای انجام واکنش پخت به حرارت نیاز دارند. دی سیان دی آمید و مشتقات آن از این نوع هاردنرها هستند.