در این مقاله به بررسی دقیق و کامل رقیق کننده های واکنشگر می پردازیم در ادامه با پایا فام همراه باشید:
رقیق کننده های واکنشگر:
رقیق کننده های واکنشگر معمولاً ترکیباتی مایع دارای ویسکوزیته پایین و فراریت بالا هستند که با با افزایش جرم مولکولی آنها از فراریتشان کاسته می شود. این رقیق کننده ها میتوانند تک عاملی، دو عاملی یا چند عاملی باشند. از رقیق کننده های واکنشگر جهت کاهش ویسکوزیته رزین در سیستمهای فاقد حلال، برای سهولت در دیسپرس کردن پیگمنتها و مواد پرکننده استفاده میشود. این رقیق کننده ها در واکنشهای سخت شدن (پخت) نیز شرکت کرده و پس از سخت شدن به عنوان بخشی از رزین پخت شده باقی میمانند. یکی از نقاط ضعف این رقیق کننده ها با توجه به جرم مولکولی نسبتاً پایین، فشار بخار نسبتاً بالای آنها است که عاملی است برای آثار سوء فیزیولوژیکی.
تفاوت رقیق کننده های واکنشگر با نرم کننده ها در این است که نرم کننده ها بر خلاف رقیق کننده های واکنشگر در هیچ نوع واکنش شیمیائی با اجزاء رنگ یا پوشش شرکت نکرده و بدون تغییر در میان زنجیرههای پلیمر شبکهای شده باقی میمانند. بعضاً به رقیق کننده های واکنشگر، حلالهای فعال نیز گفته میشود که اصطلاح درستی نیست، زیرا حلالها مایعاتی هستند که در شرایط متعارف (20 °C 1013 bar/) فرار بوده و قادر به انحلال مواد دیگر اعم از گاز، مایع و یا جامد در خود باشند، بدون اینکه خود و یا ماده حل شونده از لحاظ ساختار شیمیایی دگرگون شود. این در حالی است که رقیق کننده های واکنشگر در واکنش سخت شدن، شرکت میکنند.
رقیق کننده های واکنشگر در سیستم های اپوکسی در بیشتر موارد گلیسیدیل اترها هستند؛ گلایسیدیل اترها محصول واکنش الکلها یا فنلها با اِپی کلروهیدرین هستند. گلیسیدیل اترهای کاربردی در سیستمهای اپوکسی، معمولاً به صورت تک عاملی یا دو عاملی به بازار عرضه میشوند.
از مهمترین کاربردهای رقیق کنندههای واکنشگر استفاده در سیستمهای اپوکسی فاقد حلال است به منظور کاهش ویسکوزیته رزین و پخش مناسب پیگمنت ها، مواد پرکننده و الیاف تقویت کننده از جمله الیاف شیشه است.
میزان مجاز مصرف:
افزودن رقیق کنندههای واکنشگر فقط به جزء اول یا رزین مجاز است و در حدود 15-10% وزنی از جزء اول و در موارد محدودی تا 20% وزنی پیشنهاد میشود.
انواع رقیق کننده های واکنشگر :
نسل اوّل رقیق کننده های واکنشگر به لحاظ شیمیایی گلیسیدیل اترهایی هستند از الکل های آلیفاتیک با طول زنجیر کوتاه و یا آلکیل فنولهای ترجیحاً دارای جرم مولکولی پایین با ویسکوزیته کم و فشار بخار نسبتاً بالا تشکیل شدهاند. یک ویژگی منفی و آسیب زای این ترکیبات تاثیرات سوء فیزیولوژیکی بالای آنها است. رقیق کننده های واکنشگر دارای طول زنجیره بالا که فشار بخار کمتری دارند، به لحاظ توکسیکولوژی و فیزیولوژی بر سایر انواع رقیق کننده ها ارجعیت دارند.
انواع دیگری از رقیق کنندههای واکنشگر، بخصوص جهت استفاده در سیستم های دارای درصد جامد بالا یا کاملاً جامد پلی یورتان مورد آزمایش و استفاده قرار گرفته اند که بعضاً با عنوان رقیق کننده های واکنشگر نسل دوم و سوم معروفند. رقیقکننده های فعال متداول دارای گروه عاملی اپوکسیدی هستند. در صورتیکه رقیق کننده های فعال نسل دوم و سوم ترکیبات دارای گروههای عاملی آمینی بوده و در سیستم های بر پایه پلییورتانها با پلی ایزوسیاناتها ترکیب شده و ماکرومولکول هایی با ساختار پلی اوره تشکیل میدهند. این رقیق کننده ها در سیستم-های بر پایه اپوکسی با رزین و جزء اول واکنش میدهند، برخلاف نسل اول رقیق کننده های واکنشگر که با جزء دوم و سخت کننده وارد واکنش میشوند. رقیق کنندههای واکنشگر نسل جدید به طور عمده آلدیمینها و کِت ایمینها هستند که در مجاورت آب هیدرولیز شده و به آمینهای فعال تبدیل میشوند و در اپوکسی های سخت شونده در محیط های مرطوب کاربرد دارند.
درخواست خرید و مشاهده محصولات
برای دریافت اطلاعات بیشتر در رابطه با محصولات ما و مشاوره رایگان با شماره 91002662-031 تماس حاصل فرمایید.
:References
Epoxy Resins, Paints and Coatings, H. Raghami, 2019.